En ook als je regelmatig de bullebak uithangt en heel stellig praat, zodat mensen een beetje bang voor je worden en niet met je gaan spotten.
En ook als je wel doet alsóf je luistert naar je medewerkers – “heel belangrijk” – maar verder precies doet wat je toch al in je hoofd had.
Die managers geloven daar oprecht in, dat geloof ik wel, maar ik heb het altijd een beetje raar gevonden van de gemeente Amsterdam. Toch is het een veel breder verspreid verschijnsel, las ik laatst bij Ben Tiggelaar in de NRC. Hij vertelde dat er eigenlijk veel slechte managers zijn en dat ze ons veel kosten. Slechte Amerikaanse managers kosten de Amerikaanse samenleving volgens de berekening die Tiggelaar presenteert zo’n 270 miljard Euro per jaar. Getransponeerd naar Nederland zouden de Amerikaanse cijfers uitkomen op een kostenbedrag van ruim 14 miljard Euro per jaar, en voor de gemeente Amsterdam op 15 miljoen Euro.
Die kosten zitten in het productiviteitsverlies als gevolg van kleinerende, instabiele, autoritaire, agressieve stijlen van management. En in de gezondheidsschade als gevolg van de chronische stress die slechte chefs veroorzaken, want die kan leiden tot angstgevoelens, depressiviteit en een slechter functionerend immuunsysteem.
Het goede nieuws is dat verbetering te verwachten is van allerlei sympathieke zaken zoals besef dat je als baas een grote invloed hebt op andermans werkplezier en prestaties. En dat door allerlei simplistische technieken gestuurd management niet loont.
Als ik het niet dacht.
Zie ook Soorten overleg en Baan kwijt
Dag Naud.
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat je er alles aan doet om populair te blijven bij het management van de gemeente.
Een even begrijpelijke als hardnekkige denkfout is, dat management primair om de inhoud draait, om het op de beste manier laten draaien van een bedrijf.
Op de eerste plaats evenwel komt de macht, de positie van betrokkenen. Dit geldt al helemaal voor een overheidsinstelling, omdat hier minder financiële voordelen (bonussen) zijn te halen.
In een 30 jaar durend dienstverband bij de gemeente Amsterdam heb ik legio voorbeelden van slecht management gezien. Je hoefde er bepaald niet naar te zoeken om deze stelling bevestigd te zien.
Macht en positie dus. Een recent onderzoek bij BRT in België toont aan dat bijna alle managers, verantwoordelijk voor de rampzalige gang van zaken bij Fortis en Dexia, na de bankencrisis uitstekend terecht zijn gekomen, soms zelfs zonder hun stoel te moeten opgeven.
Management is daarbij een ware bedrijfstak geworden, niet meer weg te denken in welk bedrijf ook. Dit geldt ook voor de perceptie van de gewone werknemers. Wie lang genoeg afhankelijk wordt gehouden, kan en durft zich een ander systeem niet meer voor te stellen. Hetgeen tot een verhoogde tolerantie ten aanzien van management(fouten) leidt.
Het omzetten van een bedrijfsmodel naar een plattere organisatie is geen gevolg van besef en inzicht bij het vigerende management, maar wordt gedicteerd door geldgebrek en/of eisen van buitenaf.
Daarbij is sprake van een golfbeweging. Midden jaren 80 van de vorige eeuw deed zich hetzelfde voor. Ook toen gingen we in Amsterdam naar een plattere organisatie. Tien jaar later begon de clustering opnieuw en zo zitten we weer voor de volgende herhaling van zetten.
Zie het breed, in historisch perspectief en je kunt ermee lachen. Wanneer je het onderwerp bent van machtsuitoefening, ligt de zaak natuurlijk iets minder gezellig.
groet,
Monk