Met en zonder hoofddoek

Ik zie ze vaak lopen: groepjes middelbare scholieren, allochtoon (nee, daar doe ik niet moeilijk over), vriendinnen (ja, dat meen ik ook te kunnen zien), waarvan een aantal een hoofddoek draagt en een aantal niet.

Dat te zien doet me altijd goed, vanwege de vrijheid die deze meiden kennelijk voelen ten opzichte van elkaar (en andere autoriteiten) om de hoofddoek wel of niet te dragen.

Dan heb je het begrepen, denk ik dan. Namelijk dat zulke gedragingen en bijbehorende opvattingen in onze samenleving in alle gevallen respectabele keuzes zijn.

Uiteraard is mijn observatie er een vanuit de buitenkant. Ik ben niet bij de gesprekken die in zulke groepjes gevoerd worden over de toelaatbaarheid van wel of geen hoofddoek. Ik constateer alleen maar dat vrouwen met en zonder zich op een vrolijke manier mengen.

Verontrustend vind ik wel dat sommige vrouwen zonder hoofddoek menen zich te moeten excuseren voor hun keuze, en wel door te zeggen dat ze ‘er nog niet aan toe zijn’. Dat zou namelijk betekenen dat er geen echte keuzevrijheid bestaat, dat er maar één weg van de waarheid is waar vroeg of laat iedere Moslim op hoort uit te komen.

Dan zijn we weer terug bij af natuurlijk.

Zie ook Achterlopen en Een klas met twee derde moslims