Sommigen (Baudet, Ephimenco) menen dat ons niets te doen staat, omdat Nederland zo klein is dat maatregelen bij ons slechts 0,0003 procent van het mondiale totaal aan uitstoot en vervuiling beïnvloeden. En anderen zullen dat weer bestrijden en er 0,0004 van maken.
Maar ik denk niet dat dat de goede discussie is. Het is duidelijk dat Nederland materieel-kwantitatief gezien het verschil niet gaat maken en de wereld niet kan redden. De vraag waar we voor staan is een andere, namelijk of mensen in het algemeen – niet speciaal Nederlanders – überhaupt de knop wel kunnen omzetten van meer naar minder energie- en materieverslaving. Misschien kán dat wel helemaal niet.
Het betreft hier dus eerst en vooral een sociaal experiment. Krijgt een samenleving zoiets voor elkaar, kúnnen mensen dat? Dat valt op iedere schaal te proberen en iedere uitkomst van dat experiment – ook in Nederland – is relevant.
Zie ook Ik heb makkelijk praten
Een samenlevingsexperiment inderdaad dat we vooralsnog niet bereid zijn aan te gaan, als ik de tendens van het toenemend nationalisme wereldwijd (Amerika, Vlaanderen, Schotland, Catalonië...) waarneem. Een ethiek van waaruit ik opkom voor de nog niet geborenen is gebaseerd op een ander soort egoïsme dan dat wat mij nu het meeste voorkomende lijkt .
BeantwoordenVerwijderen