Alcohol

Happy Hour in Londen Docklands, op een eerste lenteachtige vrijdag. Op straat voor de pubs en op de terrassen langs de Thames staan groepjes en paartjes borrelende mannen en vrouwen. Ze lijken druk bezig de afgelopen dag of week, of misschien wel zichzelf te evalueren.

Deze vorm van weekafsluiting ziet eruit als een puur Britse aangelegenheid. Terwijl ik me eerder op de dag – op de universiteit, in de bus, in West-End – steeds bevond temidden van een redelijk representatieve afspiegeling van de bevolking, zijn er op dit happy hour misschien enkele Indische en Afrikaanse types, maar zeker geen Moslims te bekennen. Uiteraard niet.

Maar wat betekent dat? Dat betekent dat de integratie tussen Moslims en niet-Moslims ver kan vorderen maar zal halthouden waar alcoholgebruik in het spel komt. Of je dat laatste nu positief of negatief duidt, het speelt een belangrijke sociale rol.

Voor Nederland geldt dat stellig ook, maar toch dringt deze gedachte zich in Londen sterker aan mij op omdat daar alles meer geprononceerd is. De Moslim gemeenschap is in Londen veel groter en publiek meer aanwezig dan in Nederland. En de maten van de bier- en wijnglazen zijn wel twee of drie keer zo groot als bij ons. En daarmee de uitbundigheid die gepaard gaat met het alcoholgebruik, alsook het misbruik en het sociaal ontregelende effect ervan.

Misschien dat een mooi resultaat van toenemende Moslimintegratie gaat bestaan in een meer gematigd alcoholgebruik.

Maar het helemaal uitbannen van de alcohol lijkt me niet wenselijk. Dat zou toch zonde zijn van die uitbundige sfeer langs de Thames. En zelf heb ik eerlijk gezegd ook wel baat bij een paar glazen om wat losser in m’n gedachten te komen en mijn zelf-evaluatie te bevorderen. Verbeeld ik me.

Zie ook Heftigheid en Alcoholisme en djihad