woensdag 15 september 2021

Smartphonewappie


Eigenlijk kun je mij wel een wappie noemen, maar dan een smartphonewappie. Want ik wil geen smartphone, en daar maak ik best een punt van. Een smartphone biedt veel moois, maar ik heb het meeste niet nodig. Wat ik nodig heb vind ik op mijn gewone mobiele telefoon en het meerdere leidt alleen maar af en vreet energie die ik daar niet aan wil besteden. 

Een coronawappie ben ik beslist niet, de officieel voorgeschreven maatregelen heb ik tot nu toe braaf en vrij onbewogen gevolgd. Soms waren ze inconsistent of halfslachtig, maar dat kon ik wel begrijpen gezien de onbekendheid van de overheid met dit virus dat plotseling kwam opduiken. Soms vond ik de maatregelen ronduit vervelend, zoals de verplichting een mondkapje te dragen in de winkel en, nog steeds, in het ov. Ik krijg het gauw benauwd achter die lap, en mijn bril beslaat. Maar ik deed en doe het gewoon.

Tegen vaccinatie heb ik nooit bezwaar gehad, dus ik heb op tijd mijn prikken gehaald en stel tevreden vast dat ze tot nu toe hun werk doen.

Als ik toch iets gemeen heb met de vaccinwappies zal het een soort van trots zijn over verzet tegen maatschappelijke trends waar je je zo maar aan te onderwerpen hebt. Bij de vaccinweigeraars betreft dat de gedwongen inbreuk op je lichamelijke integriteit, bij mijn smartphoneweigering de opdringerigheid waarmee ik in de rol van steeds meer eisende consument gedwongen word. Noem het culturele ongehoorzaamheid: als de dominante cultuur zegt: je kunt het krijgen dus zul je het nemen ook, dan weiger ik dat lekker. 

Het kan zijn dat ik het, net als de vaccinwappies, nog moeilijk krijg. In plaats van een druk op de knop die de QR-code genereert, zit ik te hannesen met papieren kopieën die ook nog verslijten en snel onleesbaar worden voor de scanners, zodat ik steeds een nieuwe moet printen. En misschien is dit nog maar het begin, en volgen er veel meer toegangscodes op de telefoon, die mij gaan dwingen tot een complete QR-code papierwinkel.

Ik weet niet hoelang ik dat volhoud. Ik sta niet in voor de heldhaftigheid van mijn culturele verzet als blijkt dat het veel gedoe gaat opleveren. Maar vooralsnog houd ik stand!

Zie ook Levinas en scepsis

vrijdag 10 september 2021

Hoge Feestdagen 5782/2021


De Hoge Feestdagen zoals gebruikelijk in sjoel: een gedruis van vriendelijk rumoer, mensen die in- en uitlopen, elkaar begroeten, sjmoezen. Gecombineerd met een continue stroom van gebeden en gezangen, af en toe onderbroken door momenten van intense stilte en concentratie.

Maar dit jaar is het anders. In verband met corona functioneert de ‘Jodenkerk’ als iedere andere kerk. De bedoeling is dat we op tijd binnen zijn, en dat er niet rondgelopen wordt. We mogen geen handen schudden, niet meezingen en niet napraten in sjoel. En hoe dan ook, er zijn minder mensen, al ziet de sjoel er best goed gevuld uit.

Wat overblijft zijn vooral de plechtige momenten, gezangen en gebeden. Je kunt zeggen: dat is toch waar je voor komt. Nou, dat is dus maar gedeeltelijk waar. Ik hoop daarom van harte dat het niet té onbeweeglijk en plechtstatig wordt.

Een goed en zoet Joods nieuwjaar gewenst!

Zie ook Kol Nidrei en andere illusies