donderdag 9 november 2017

Het is niet eerlijk


Als socioloog weet Anton Zijdeveld dat maatschappelijke instituties zoals gezin, school en kerk belangrijk zijn voor de instandhouding van de samenleving. En hij weet dat die steunen op onderliggende waarden zoals monogamie, nationale tradities en religie. “Instituties zijn hulzen van waarden en normen”, zegt hij in een interview naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek Over clichés.

Daarom vindt Zijderveld, als socioloog, ontkerkelijking heel gevaarlijk. Toen hij nog werkzaam was als adviseur van het CDA pleitte hij voor het koesteren van gezin, school en kerk, “gestolde clichés waar weinig van overblijft als ze moeten voldoen aan de eis tot transparantie”.

Dat betekent volgens hem dat, als veel van die waarden berusten op religie, je niet over geloofswaarheden moet nadenken. Want als mensen gaan twijfelen blijft er niets van de instituties over, en dus ook niet van de samenleving.

Zelf deed de jonge Zijderveld dat wel, nadenken over de gereformeerde geloofswaarheden waarmee hij werd opgevoed. Met als gevolg dat hij van zijn geloof afviel. Maar andere mensen – zeg maar de ‘gewone man’ – wil hij bij die twijfel vandaan houden.

Anton Zijderveld lijkt wel op de Verlichtingsdenkers die historicus Philip Blom beschrijft: veel van hen vonden dat alleen een handjevol uitzonderlijke mensen in staat was tot de rede, de grote massa niet. Een uitzonderlijkheid die trouwens niet alleen maar aangenaam is, maar ook een enlightened man’s burden. Zijderveld kan niet meer terug, zo zegt hij aan het eind van het interview. Voor de sfeer zou hij best een Katholieke uitvaart willen, “maar dat zou niet eerlijk zijn”.

Wat een bevoogding! Over ‘niet eerlijk’ gesproken: waarom zouden anderen niet mogen twijfelen zoals Zijderveld zelf? Dat de mensen moeten blijven geloven in wat hij onzin vindt omdat anders de samenleving instort, is dat niet oneerlijk dan? Geen transparantie voor anderen, wel voor zichzelf. Of had Zijderveld achteraf die transparantie voor zichzelf eigenlijk ook liever niet gewild? Dat lijkt me een wel erg onbevredigende conclusie voor een verlichte intellectueel.

Weliswaar zegt hij: als clichés de reflectie écht uitschakelen worden ze gevaarlijk. Maar is hij met het aanbevelen van overleefde geloofswaarheden die grens niet al lang gepasseerd? ‘De mensen’ zijn niet gek. En bovendien: loopt hij niet achter, twijfelen de mensen al niet meer dan genoeg, gezien de ontkerkelijking? Want opnieuw: de mensen zijn niet gek.

Is het niet eerder zoals de Google chief business officer Mo Gawdat zegt: het ondersteunen van onbewijsbare verhalen en dat verkopen als fundament van de samenleving vervreemdt logisch denkende mensen, oftewel de gewone man, van de samenleving. Zo bezien is er, juist door de bevoogding à la Zijderveld, sprake van een gemiste kans. Omdat er niet hardop gereflecteerd mocht worden, blijven de motieven van mensen om af te haken onbereflecteerd en primair-logisch, zonder kansen op nadere verdieping in andere spirituele richtingen. ‘De mensen’ steken hun intellectuele energie dan liever in managementtechnieken of sophisticated financiële constructies of ICT. Met een enorme geestelijke verschraling als gevolg.

Ik ben bang dat we het beest in de bek moeten kijken, en vaststellen dat in ieder geval instrumenteel gebruikte spiritualiteit zijn langste tijd gehad heeft. Dat wil niet zeggen dat geen spiritualiteit meer mogelijk is, maar dat zal dan, zoals John Caputo zegt, een religie moeten zijn zonder dwang, autoriteit of hoogste waarheid. Een religieloze religie, die de gewone man geen onpruimbare verzinsels verkoopt maar zijn denkvermogen serieus neemt.

Zie ook: La trahison des clercs en Denken voor een ander

4 opmerkingen:

  1. Met de strekking van je bericht ben ik het eens, Naud.
    Maar ik heb problemen met de uitdrukking 'religieloze religie'.
    Maken we -in het spoor van Dietrich Bonhoeffer- niet beter een onderscheid tussen religie en geloof ?
    Van 'religie' had Bonhoeffer niet zo'n hoge pet op.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Grappig dat je dat zegt. Toevallig had ik net bedacht dat ik het woord "spiritualiteit" ook beter kan vervangen door iets anders. Bijvoorbeeld het woord "liturgie", dat Beatrijs de Graaf gebruikt voor het menselijk verlangen naar het einde van het kwaad, dus naar verlossing.

      Verwijderen
    2. Ook voor mij is spiritualiteit een veel te vaag begrip.
      In boekenwinkels vind je tegenwoordig nogàl wat onder 'spiritualiteit', - en meestal niet hetgeen wat ik daar zelf mee associeer. Zoek ik dan bij 'lifestyle' dan kom ik evengoed van een kale reis thuis.
      Het woord 'spiritualiteit' dan maar door 'liturgie' vervangen ?
      Ik versta onder 'spiritualiteit' echt iets anders dan 'een geheel van gebeden, handelingen en ceremonieën die een eredienst uitmaken' (definitie Wikipedia), al kan deelname aan liturgie die aansluiting vindt bij mijn kijk op het leven volgens mij wel bijdragen aan de kwaliteit van mijn leven. Maar vooralsnog zal ik daar ook mijn brein voor nodig blijven hebben.

      Verwijderen
    3. Ja, bij liturgie opgevat als verlangen naar het einde van het kwaad, en als de vormgeving van dat verlangen, daar komt ook veel breinwerk bij kijken.

      Verwijderen