vrijdag 30 januari 2015

Aantallen


Wordt het een kwestie van aantallen?

Ik bedoel: is er sprake van een clash of civilizations à la Samuel Huntington? In de zin van een massieve cultuurstrijd tussen de Islam en het Westen, te winnen door de grootste en de sterkste?

Daar wil ik niet aan. Maar soms laat ik me – uit angst – door die gedachte meeslepen. En voor de duur van dit stukje laat ik dat gebeuren.

Want soms lijkt wat we meemaken wel erg veel op een beschavingenstrijd. Vorige week interviewde het Journaal een imam die gewag maakte van de ondraaglijke vernederingen die hij en de hele Islamitische gemeenschap moesten ondergaan. Het was een zachtmoedige man maar hij wilde er toch wel even bij zeggen dat zij met 1,7 miljard zijn.

En burgemeester Van der Laan herhaalde zijn terechte boodschap dat we wel bang mogen zijn maar ons niet moeten laten terroriseren. Dat hoeft ook niet, zei hij erbij, want “wij zijn met veel meer”, waarbij hij overigens doelde op een coalitie van allen die tegen terreur zijn.

Maar als aantallen zo belangrijk zijn, dan ziet het er voor Joden niet zo best uit. Want in dat opzicht delven wij natuurlijk altijd het onderspit.

Het is waar, wij beschouwen onszelf als onderdeel van de coalitie tegen terreur, en worden meestal ook door anderen daartoe gerekend. Je kunt zelfs zeggen dat Israël – afgezien van de landjepikkende Groot-Israël aanhangers – geografisch in de frontlinie staat tegen de barbarij.

Maar er hoeft maar dít te gebeuren in het Midden-Oosten, of de Westerse publieke opinie vindt dat de Joden er toch net níet bij horen. Voor de Islamitische publieke opinie is dat so wie so al een uitgemaakte zaak, dus dan wordt het knap benauwd met die geringe Joodse aantallen. Je zou er Groot-Israël-fan van worden.

Maar daar wil ik niet aan.

Zie ook Prikkels en Een ander Joods geloof?

1 opmerking:

  1. Het denken in aantallen is een typisch democratisch vorm van denken. Indien het zo werkte, hadden wehier allang Bejing als hoofdstad. Maar getal is wel een kwaliteit: wie heeft de betere bronnen en middelen, de meest geschoolde krachten, het scherpste denken, de communicatie. Tijdens WO II bleek al dat het getal waarde heeft: tegen 1 superieure Duitse tank stonden 20 inferieure van het Rode Leger. De uitslag is bekend.
    Ik vraag me af of moslims een lange anti Joodse geschiedenis kennen. De haat tegen Joden heeft alles te maken met het onvermogen van de islamitische gemeenschappen in allerlei opzichten. Israël is de gebeten hond omdat het een door de Britten toegelaten natie op Arabisch grondgebied betreft: een soort uithangbord van westers georiënteerde moderniteit en superioriteit. Op te lossen is de situatie voorlopig niet, vooral omdat binnen de moslimgemeenschappen een verbeten archaïsche strijd tegen modernisering wordt gevoerd. Israël zal veel wijsheid, vasthoudendheid en tegelijk lankmoedigheid moeten tonen. Haviken mogen er zijn, zolang ze aangelijnd blijven.
    Dat de Joden gedoemd zouden zijn wegens alleen hun getal, lijkt me onwaarschijnlijk.
    Monk

    BeantwoordenVerwijderen