vrijdag 16 augustus 2013

Voor en tegen Bennett


Tot voor kort was de situatie in Israël voor progressief-religieuze Joden misschien niet erg hoopvol, maar wel overzichtelijk. Al tientallen  jaren hadden zij te maken met regeringen die niet veel voortgang wilden maken op twee voor hen wezenlijke thema’s: een oplossing voor het conflict met de Palestijnen door de twee-staten-regeling; en beëindiging van de achterstelling van Liberale en Conservatieve Joden ten opzichte van de Orthodoxen.

Het goede nieuws is dat er met betrekking tot dat laatste punt beweging te bespeuren is. De minister van Religieuze Zaken Naftali Bennett heeft namelijk behoorlijk concrete plannen om een einde te maken aan de bevoorrechte positie van de Orthodoxie. Hij wil gelijke rechten toekennen aan de verschillende religieus-Joodse stromingen. Dat zou betekenen dat Liberalen en Conservatieven in dezelfde mate aanspraak kunnen maken op staatssubsidies, gelijkheid voor de wet en vrijheid van godsdienstuiting. Geen wonder dat hun aanvoerders erg gecharmeerd zijn van Bennett.

Maar diezelfde Bennett neemt met betrekking tot het conflict met de Palestijnen een positie in die veel progressieven moet tegenstaan. Met zijn partij Habajit Hajehudi is hij faliekant tegen de vorming van een Palestijnse staat. Hij bepleit uitbreiding van de nederzettingen van kolonisten en annexatie van de Westoever door Israël en stuurt zo aan op een verscherping van het conflict.

Wat per saldo nu te denken van Naftali Bennett? Je zou als progressief-religieuze Jood bijna terugverlangen naar de overzichtelijke tegenstanders van weleer.

Zie ook Liberale varianten en Stappen

1 opmerking:

  1. Het komt mij voor dat het conflict tussen Israel en de Palestijnen onoplosbaar is. Zelfs ingeval een Palestijnse staat werd gevormd, blijft de geschiedenis doorwoekeren als op de Balkan. Handhaving van de status quo en daarmee van het conflict dient in zekere zin bovendien de Israelische staat: met een gezamenlijke vijand houd je de boel intern beter bijeen. Dit is nodig omdat de bevolking hier van overal komt en ook sociaal sterk verschilt.
    Het conflict rechtvaardigt de macht van de Orthodoxen die welbeschouwd even narrowminded zijn als hun tegenspelers in de Moslim wereld. Het leger vaart er wel bij, inclusief de nucleaire haviken. Wie zal op dit moment Israel het bezit van atoomwapens aanrekenen? Omgekeerd dienen de Palestijnen als munitie voor omringende Islam landen versus Israel en het Westen. Hier geldt hetzelfde als voor Israel: een externe vijand is goed voor een hard Arabisch bestuur. De Palestijnen zijn de negers van de Arabische wereld. Ingeval bijvoorbeeld de Saoudi's het wilden, leefden de Palestijnen in comfort en zou een deal met Israel over een eigen staat misschien mogelijk worden.
    De reactie van Netanyanu op de afwijzing van export producten uit wat terecht heet de Bezette Gebieden, pas tin bovenstaand plaatje.
    Het gaat niet om die paar eurocenten aan groente en fruit, maar om de macht en de PR.
    Het is kortom een spel, een gevaarlijk maar onvermijdelijk politiek spel. Een oplossing lijkt mij op korte noch middellange termijn te verwachten.
    Hoewel? Wat vinden we van een nieuwe Kruistocht?
    Wel vooraf even de mooie boeken van Runciman over dit onderwerp lezen. Dit om teleurstellingen onderweg te voorkomen.

    Monk

    BeantwoordenVerwijderen