Gaat Europa Israël achterna? (2)

De militarisering van Europa is meer dan alleen het op grote schaal uitrusten van legers en het opzetten van een eigen defensie-industrie. Het is ook de verwerving van een andere mentaliteit. Die nieuwe mindset gaat ervan uit dat oorlog een niet uit te bannen fenomeen is. Er zit een vijand, of meerdere vijanden, op je te azen, en het gevoel vat post: het is erop of eronder, het is wij of zij. En om te zorgen dat zij niet winnen is er veel geoorloofd om hen uit te schakelen.

Als dat niet goed lukt kom je in de greep van permanente angst. Dat is herkenbaar van de op militaire veiligheid ingestelde Israëlische samenleving. Voor zover het uitschakelen van de vijand wél slaagt treedt een andere dynamiek in werking: die van de oorlogsroes en overschrijding van humanitaire grenzen in de oorlog. Ook dat is zichtbaar in het huidige optreden van Israël.

Veilig beschermd door de Amerikaanse atoomparaplu dachten we in Europa dat we die ‘primitiviteit’ achter ons gelaten hadden. Maar je kunt er zeker van zijn dat, als wij op een zeker moment werkelijk blootgesteld worden aan een brute Russische potentaat, we meer op Israël zullen gaan lijken dan we zouden wensen of voor mogelijk houden. Om daar maat in te houden is nu al – naast de bijna overal enthousiast ontvangen omarming van het ontluikende Europese legergroen – mentale waakzaamheid geboden.

Zie ook Gaat Europa Israël achterna? (1).

Wil je commentaar geven of zien: klik op Gaat Europa Israël achterna? (2) en scrol naar beneden door.