De TV houdt ons bij de les

Je zou het misschien niet verwachten, maar uit onderzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei blijkt dat het aantal mensen dat de Nationale Dodenherdenking belangrijk vindt blijft stijgen. Het gaat de meeste mensen daarbij overigens meer om vrijheid dan om bevrijding.

Een andere uitkomst van het onderzoek is dat voor veel mensen de herdenking niet alleen gaat over slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, maar ook over de slachtoffers van latere oorlogen, tot en met de huidige burgeroorlog in Syrië aan toe.

Ik denk wel eens dat onze dagelijkse portie TV-journaal hier zijn werk doet. Vaak genoeg vind ik het wrang aanvoelen als ik me ’s avonds om acht uur met een koekje en een kopje thee voor de televisie posteer. Om, al dan niet gewaarschuwd voor vreselijke beelden, te zien hoe mensen uiteengereten worden door zelfmoordacties of gebombardeerd door hun eigen president. Zonder enige overgang afgewisseld met beelden van een Nederlandse sportdag of een ludiek protest tegen de kap van tien bomen. Waarna ik met een zucht van verlichting kan afsluiten met het enige werkelijk onschuldige nieuws: het weerbericht.

Maar toch, die meer dan eens vreselijke beelden houden dag in dag uit ons deze boodschap voor: besef hoe gezegend je bent met een samenleving waar vrede en vrijheid heersen en het belangrijkste nieuws gaat over partijcongressen en vakbondsvoorzitters. Die beelden scherpen ons in hoe afschrikwekkend anders het elders toegaat. Dat motiveert ons waarschijnlijk tot de blijvende herdenking van onze bevrijding en viering van onze vrijheid. En terecht.

Een vraag is wel of de ontmanteling van de Nederlandse (en Europese) militaire slagkracht in dit licht bezien wel verstandig is.

Zie ook Dik en dun herinneren en Smeken om feedback